Angelique's passie inzicht.

Te jong om geboren te worden, maar het moest toch. Mijn dochter kwam met 25 weken te wereld omdat zowel haar als mijn leven aan een zijden draadje hingen. Een week daarvoor was ik met het HELLP-Syndroom (een ernstige vorm van zwangerschapsvergiftiging) opgenomen op de intensive care. Mijn lichaam was uitgeput. Ik kon geen normale zin meer zeggen, de woorden kwamen door elkaar mijn mond uit. Mijn energie-level was bijna nul. Ik functioneerde na de keizersnede op de wilskracht er te zijn voor mijn dochter.

Amber heeft een half jaar in het ziekenhuis gelegen. Een tijd van stress, ups en downs. Veel gezien wat je niet wil zien. Na een half jaar op en neer naar ziekenhuizen mocht Amber naar huis. Wonder boven wonder was ze helemaal gezond. Er volgden nog veel onderzoeken, ziekenhuisbezoeken en revalidatie voor Amber. Pas na twee jaar nam dat af en begon het ’normale’ leven. Mijn dappere partner was ondanks alles ‘die hard’ door blijven werken. Maar dat was financieel niet genoeg om normaal van te leven, aangezien we ook al jaren probeerden een tweede huis te verkopen.

Maar wat kon ik nog?

Geestelijk en lichamelijk was ik een totaal ander mens geworden.
Ik was een carrière tijger die 40 tot 60 uur werkte. Storemanager in kledingwinkels in heel Zuid-Nederland als andere managers ziek waren. Ik kon onbekende winkels aansturen met 20 man onbekend personeel, met een gevoel van ‘tjakka!’. Het team draaide een topomzet met veel drive en plezier. ‘En passant’ loste ik nog wat langlopende problemen op.

Wendy hielp me weer op weg. Door gesprekken en handvaten kwam ik erachter wie ik nu ben. Waar mijn passies nu liggen, waar ik blij van word en waar mijn kracht ligt. Terug naar de basis. Ik kijk totaal anders tegen de wereld aan dan voor de geboorte van Amber. Ik wil geen carrière meer die draait om steeds meer geld verdienen. Ik wil mijn creativiteit ruimte geven.